Radio Maryja, KL Warschau, fałszowanie historii i IPN

Radio Maryja od lat prowadzi kampanię dotyczącą KL Warschau. Był to obóz koncentracyjny utworzony na ruinach getta po powstaniu i działający tam przez rok. Śmierć poniosło w nim ok. 20 tys. osób, w większości Żydów, ale w tym również kilka tysięcy Polaków. Kampanię w RM prowadzi Maria Trzcińska, która w latach 1973 – 1994 zajmowała się badaniem historii obozu w ramach Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich, ale poza tym na temat jej biografii są tylko domysły. Trzcińska rozmnaża spory teren obozu, ciągnący się wzdłuż ul. Gęsiej (po wojnie Anielewicza) na dodatkowych kilka miejsc, komorę gazową w tunelu, zasilaną gazem miejskim (sic!), a liczbę ofiar powiększa do 200 tys. pod hasłem „obóz zagłady dla Polaków” i stwierdza, że Żydzi mogą w Warszawie upamiętniać ofiary, a Polakom zabrania się upamiętnienia 200 tys. ofiar. Występuje wręcz z apelami do Żydów żeby wspomogli jej kampanię zmierzającą do budowy pomnika 200 tys. polskich ofiar i niewielkiej na tym tle mniejszości ofiar innych narodowości. Tymczasem  pomocnicy M. Trzcińskiej budują na dziko pomniki w kilku miejscach w Warszawie – na skwerze Pawełka, w tunelu przy dworcu Warszawa Zachodnia, w lasku na Kole. Kościół Katolicki wmurował tablicę przy wejściu do kościoła św. Stanisława przy ul. Bema, a abp Kazimierz Nycz osobiście ją poświęcił, przemaszerowując na tle transparentu faszystowskiej organizacji. Ta tablica również zawiera fałszywą informację o liczbie ofiar, a o głównych ofiarach obozu – Żydach – nawet nie wspomina:

Marię Trzcińską (zmarłą w grudniu 2011 r.) wspomagali lub wspomagają: o. Piotr Andrukiewicz (RM),  ks. prof. Czesław Bartnik, prof. Ryszard Bender, Leszek Biedrzycki, prof. Włodzimierz Bojarski, o. Benedykt Cisoń (RM), o. Jacek Cydzik (RM), prof. Krystyna Czuba, o. Piotr Dettlaff (RM), o. Dariusz Drążek (RM), prof. Rajmund Dyczyński, Rajmund Gazda, pos. dr Zbigniew Girzyński, o. Waldemar Gonczaruk (RM), pos. dr Artur Górski, Antoni Gut, Jan Maria Jackowski, prof, Janusz Kawecki, dr pos. Zofia Krasicka-Domka, o. Jan Król (RM), ks. Józef Maj, Jan Marszałek, Marek Młynarczyk(?), Mira Modelska-Creech, prof. Jan Moore-Jankowski*, o. Grzegorz Moj (RM), dr hab. Jerzy R. Nowak, abp Kazimierz Nycz, Henryk Pająk, ks. Zdzisław J. Peszkowski*, Kazimierz Piechowski, dr Iwo C. Pogonowski, Bohdan Poręba, prof. Edward Prus*, prof. Anna Raźny, o. Tadeusz Rydzyk (RM), Jerzy Sawicki, inż. Jacek Suder, dr Andrzej L. Szcześniak*, prof. Romuald Szeremietiew, Elżbieta Świerczewska*, Władysław Terlecki (nie pisarz), Bogumił Wawer, pos. dr Tomasz F. Wójcik, ks. Arkadiusz Wójtowicz, pos. Zbigniew Ziobro, prof. Jan Żaryn, Leszek Żebrowski (* – osoby zmarłe, RM – Radio Maryja). Myślę, że warto znać tę listę hańby.

Kampania Radia Maryja i Trzcińskiej kilka lat temu osiągnęła przerażające natężenie. Tak czasem bywa, że jeżeli mainstream nie zainteresuje się badaniem szalonych pomysłów na etapie ich tworzenia, trafiają one do mainstreamu już w postaci dobrze rozwiniętej larwy. W 2001 r. sejm podjął uchwałę o upamiętnieniu obozu, na szczęście bez kompromitujących fałszerstw liczby i narodowości ofiar, mimo że o uchwałę starał się m.in. wspomagający nadal Trzcińską ówczesny poseł T. F. Wójcik. Rada Warszawy w 2004 r. podjęła uchwałę o zlokalizowaniu pomnika przy skwerze Pawełka, a więc w miejscu sugerowanym przez Trzcińską, aż kilka kilometrów od terenu obozu. Wyglądało, że wszystko idzie po myśli Trzcińskiej, która zaczęła wymyślać monumentalny pomnik do wbudowania w skwer.

Z Trzcińską zaczął flirtować IPN (o działalności IPN-u pisał ostatnio krytycznie w „GW” S. Nowinowski). Przez lata jedyną informacją w WWW IPN o KL Warschau było to, że istniał i pochłonął 10 tys. ofiar śmiertelnych. Prezes Kurtyka, w ramach przydzielania zadań pracownikom, szukał autora, który napisze o obozie książkę, ale podobno pod warunkiem, że w tej samej książce zostanie opublikowany również tekst Trzcińskiej. Nikt nie miał ochoty na taką kompromitację, ale w końcu znalazł się chętny – dr Bogusław Kopka. Kopka zajmował się już obozami koncentracyjnymi, tymi powojennymi, a więc zapewne również KL Warschau, który w swoim powojennym, mniej morderczym, ale nadal groźnym wcieleniu miał nazwę Centralny Obóz Pracy, a od 1949 do 1956 r. – Centralne Więzienie – Ośrodek Pracy. IPN i Kopka uniknęli jednak kompromitacji, bo Trzcińska się obraziła i nie dołączyła swoich rozdziałów. Miała ku temu istotne powody. Przede wszystkim Kopka opisał historię obozu uczciwie, nie unikając polemik z tezami Trzcińskiej. Ale pewnie nie to było kamieniem obrazy, tylko umieszczenie w książce znacznej części zeznań świadków ze śledztwa prowadzonego w sprawie obozu, zwłaszcza o tym jak przesłuchiwała ich Trzcińska w okresie, kiedy je prowadziła, przekonując groźbami do swoich koncepcji. Spora część śledztwa w ostatnich latach poświęcona jest weryfikacji pomysłów Trzcińskiej z 80-tych i 90-tych, co ma odzwierciedlenie w najnowszych zeznaniach. W Radiu Maryja została ogłoszona demonstracja przeciwko książce Kopki w czasie jej prezentacji w Muzeum Powstania Warszawskiego. Po prezentacji książki Kopki Trzcińska zapragnęła przedstawić również i swoje pomysły na terenie muzeum, i prawie do tego doszło, ale w ostatniej chwili dyrektor Jan Ołdakowski (wtedy poseł PiS) wycofał się z użyczenia sali. W tej sytuacji zwolennicy Trzcińskiej dogadali się z IPN-em i Uniwersytetem Kardynała Stefana Wyszyńskiego i w maju 2009 r. na UKSW (miejscu znanym ze skandali) odbyła się konferencja, na której Trzcińska i towarzysze mogli wreszcie przedstawić swoje tezy pod auspicjami IPN-u, chociaż do głosu byli dopuszczeni również nie podzielający jej poglądów Bogusław Kopka i Paweł Weszpiński.

Te manewry polityczno-historyczne nie powstrzymały pod koniec 2009 r. rady Warszawy od podjęcia uchwały o zlokalizowaniu pomnika ofiar KL Warschau w pobliżu obozu zamiast kilometry od niego. Nie przeszkodziły w tym wielokrotne demonstracje stowarzyszenia „Wars i Sawa” (nie wszyscy wiedzą, że Sawa to imię męskie) na jej posiedzeniach.

Co dalej? Wygląda na to, że rada Warszawy działa trzeźwo i planowo, i jej stanowisko raczej się nie zmieni po wyborach w 2010 r. Zmienia się IPN i pewnie w przyszłości będzie miał mniejsze skłonności do flirtów z sojusznikami PiS-u, a w szczególności z Radiem Maryja. Co zrobi samo Radio Maryja? Myślę, że możemy niedługo oczekiwać kolejnej audycji z M. Trzcińską i kolejnego powtórzenia jej fałszywej wizji historii wbijanej do głów wyznawcom o. Rydzyka już od dziesięciolecia. Takie są koszty rządów dyktatorskich, również w mediach: brak wahań, wątpliwości i przeprosin. Przypuszczam, że stacja będzie nadal szła w zaparte i propagowała fałszywą wizję historii, zresztą nie tylko na temat KL Warschau.

Chłopakowi z Woli dziękuję za cenne uzupełnienia do tego tekstu.